من کـربـلا که می‌روم یـاد تو هـسـتم            یـاد حـرم با آن ضـریـحی که نـداری

اینجا، نـشد؛ مفـهـوم و معـنایی ندارد            از بس که آقا هـستی و پر اعـتـباری

در خواب می‌بینم شبی پیش تو هستم            یک عکس دارم با ضریحت یادگاری

روزی برای تو حـرم خواهم بنا کرد            گنبد طلا، صحن و رواق آئیـنه‌کاری

از کـودکـی ایـن آرزوی مــادرم بـود            یک شب شوم خادم به صحنت افتخاری

اصـلاً غــلام و نـوکـر دربـار تـو نـه            باشم به روی قـبـر خـاکی‌ات غـباری

نام تو را می‌گویم و دست خودم نیست            شـرمــنـده‌ام از گـریـۀ بـی‌اخـتـیـاری